GPW w konsolidacji

GPW utknęła pod oporem i od 15 sesji drepcze w miejscu. Oznacza to, ze coraz bliżej do wybicia, a jaki kierunek? Według mojej oceny powinno dojść do wybicia górą i to właśnie niedźwiedzie o tym zdecydowały. Kiedy wspomniane 15 sesji temu uformował się szczyt, jego struktura była niczym innym jak gwiazdą wieczorną. Ta formacji zwykle zapowiada zmianę trendu, tymczasem rynek zdaje się wychodzić z tej niewygodnej formacji obronną ręką. Giełdowa mądrość głosi, że jeśli coś nie może spadać, to wcześniej lub później zacznie rosnąć. Tak właśnie postrzegam obecną sytuację GPW.

Wybicie - na ile trwałe i wiarygodne?

Dwa kolejne dołki lokalne spełniają warunek konieczny dla trendu wzrostowego. Pokonany został też lokalny opór, który później został przetestowany od góry. Dziś zamkniecie wypadło powyżej ostatniego lokalnego szczytu. Teoretycznie więc wiele przemawia za kontynuacją. Jedyna rysa na tym scenariuszu to górny cień wyrysowany dziś po zamknięciu. Jeśli jutro okaże się, że cień był kierunkowskazem dla kolejnych sesji, to wygląda jakbym doczekał się właściwego momentu na otwarcie pozycji. Sygnały też powinny nadejść bo wyceny są dość blisko newralgicznych poziomów.

WIG20 - blisko coraz bliżej

Dziś krótko o WIG20. Ostatnie wybicie widoczne jako szczyt sprzed kilku sesji spowodowało na funduszach akcji polskich podejście w okolice sygnału kupna. Żaden z funduszy jednak takiego sygnału nie otrzymał, ale nie wykluczone, że stanie się to w tym tygodniu. Na wykresie zaznaczyłem strzałkami punkty, w których wykres dwukrotnie zawracał. Po cofnięciu jakie nastąpiło po drugiej próbie ataku nastąpił wreszcie ten skuteczny (w myśl zasady do trzech razy sztuka). I opór (pozioma linia) został skutecznie pokonany. Oczywiście takie wybicia najczęściej są testowane i tak było tym razem, cofnięcie i skuteczna nad linią obrona zdaje się potwierdzać wiarygodność wybicia. Nic jeszcze pewnego nie można stwierdzić, ale pokonanie ostatniego szczytu będzie sygnałem średnioterminowym na zajęcie długich pozycji. Przypomnę tylko, że właśnie wtedy najprawdopodobniej odpalą pierwsze sygnały kupna dla funduszy akcji polskich.

Dywergencja RSI na WIG20 dolarowym

Fundusze polskich akcji powoli zbliżają się do sygnałów kupna. Czas zatem zastanowić się czy istnieją przesłanki do zajęcia pozycji na nieco bardziej agresywnych instrumentach. Jedną z takich przesłanek jest dywergencja widoczna na dolarowym WIG20. Dlaczego obserwuję dolarowy? To proste, tak widzą nasz rynek inwestorzy z zagranicy, a to oni decydują o kierunku naszej giełdy. Jeśli więc tu mamy techniczne sygnały zachęcające do wejścia w nasz rynek, to tylko kwestią czasu pozostaje moment kiedy nasza giełda ruszy zdecydowanie na północ. Drogi dolar niskie ceny akcji to dla inwestora zagranicznego podwójny zysk.Dlaczego ja miałbym nie skorzystać z tej okazji?

WIG20 - jak długo jeszcze?

Wig20 zatrzymał się pod oporem wyznaczonym przez szczyt z 13 stycznia. Dołki poprzedzający i następujący po wspomnianym szczycie co prawda nie zmieniły układu rynku bezpośrednio, ale wyraźnie uwidoczniły dywergencję RSI. Na wykresie widoczny jest też klin zniżkujący, tylko nie poprzedza go znaczący spadek, by podkreślić jego wiarygodność. Górne ograniczenie klina zbliża się do poziomu oporu i może spychać indeks w dół. W efekcie oderwanie od poziomej linii może skutkować ruchem w kierunku dolnego ograniczenia klina. Wystarczy do tego zniechęcenie inwestorów niedanymi próbami wybicia górą. Jeśli jednak pozostaniemy w bezpośrednim otoczeniu oporu, to w sposób naturalny znajdziemy się ponad opadającym górnym ograniczeniem. Będzie to oznaczało wyjście górą z formacji klina. Reasumując wydaje mi się, że blisko jest rozwiązanie tej zagadki. A pierwsze jaskółki widoczne są na drugiej (mWIG40) i trzeciej (sWIG80) linii. Dodatkowo wyznaczają bardziej prawdopodobny kierunek.

WIG20 krótkoterminowe harce

Jeszcze raz rzućmy okiem na wczoraj opisywana rgr, która dziś zdaje się być zanegowana. Oznaczać może to efekt psa Baskerwila i ruch o dwukrotną odległość od szczytu głowy do linii szyi w kierunku przeciwnym niż wskazywała formacja rgr. Widoczna jest też inna formacja (podwójne dno). Linia szyi obu formacji jest tą samą prostą. Wyłamanie rgr jest wtedy pułapką, zaś samo cofniecie ruchem powrotnym i testem podwójnego dna. Zasięg podwójnego dna pokrywa się w zasadzie z zasięgiem psa Baskerwila. Pozostaje pytanie która formacja jest bardziej wiarygodna. 

Podwójne dno jest widoczne również na wykresie dziennym więc jemu przypisuję większą rangę. Tu również wyraźnie widać opisywany nieco wcześniej ruch powrotny. Zupełnie natomiast zaginęła godzinowa rgr. Możliwe więc, że zbliża się czas zakupów na naszym rynku.

 

WIG20 rgr na godzinowym

Na wykresie godzinowym pojawiła się formacja RGR. W końcówce sesji formacja została wyłamana, a ostatnia godzina to powrót do LS formacji. Wobec braku negacji formacji, a także sytuacji na koniec sesji w USA kierunek na kilka najbliższych sesji zdaje się być wyraźnie określony.

Prawie rok w boczniaku

Od niemal roku pozostajemy w uciążliwym trendzie bocznym, trudno zatem oczekiwać zysków z GPW. A próby zarobkowania za pośrednictwem funduszy dają niewielkie zyski obarczone dość dużym ryzykiem. Zresztą przekonuje o tym próba jaką niedawno mieliśmy z QUE2 i CU1. Cofnięcie rynku pochłonęło wtedy znaczną część wypracowanych zysków. Czekam zatem z wejściem w fundusze polskich akcji na kolejne sygnały z nadzieją, że opuścimy ten nieprzyjemny i uciążliwy boczniak. Wszak słowa pewnej piosenki "nic nie może przecież wiecznie trwać" zdają się być w pełni zasadne. 

Który wariant zwycięży

Kilka dni temu pisałem o spadkowej piątce. Dziś odrobinę zaktualizowany pogląd na wykres. Ciągle bardziej preferowanym jest wariant spadkowej piątki. Jednakże pojawia się również opcja korekcyjnego ABC. Struktura ta jest już ukończona, a obecnie korekcie poddawany będzie pierwszy impuls wzrostowy czyli fala 2. Gdybyśmy byli w trendzie rosnącym preferowałbym scenariusz ABC. Nasz indeks pozostaje od wielu miesięcy w trendzie bocznym więc oba warianty są prawdopodobne. Za pierwszym przemawia mało stabilna sytuacja geopolityczna zwiększająca ryzyko spadków. Za drugim z kolei siła rynku w USA, gdzie po korekcie już nie ma śladu, a rynek ma się zupełnie dobrze. 

Jeszcze jedna fala?

Patrząc na wykres WIG20 odnoszę wrażenie, że to jeszcze nie koniec spadków. Od szczytu mamy wyraźnie rozbudowaną strukturę składającą się jak dotychczas z 4 fal. Piąta fala sprowadzająca indeks do poziomów sprzed 8 sesji byłaby świetną okazją do budowy formacji odwrócenia. Utworzenie w tym miejscu tak rozbudowanego podwójnego dna może dać inwestorom wiele korzyści na końcówkę roku.

RGR - realizacja

   Że też ostatnimi czasy mam wysoką sprawdzalność. LS formacji na kontrakcie została wyłamana i od 4 sesji jesteśmy w konsolidacji pod obecnie już oporem. Po dzisiejszych notowaniach w USA brak racjonalnych podstaw do optymizmu. Bywa jednak czasem tak, że niskie otwarcie z luką jest w trakcie sesji okazją do kontry. Nazywa się to dniem odwrotu i to jedyna przesłanka na poprawę sytuacji. Jeśli nic takiego nie nastąpi (co jest wielce prawdopodobne) czeka nas zejście do linii oznaczonej jako zasięg formacji. Znaczenie tej linii określa liczba jej przecięć z wykresem. Tak więc jej przełamanie w dół może mieć niemiłe skutki. W tej sytuacji pozostaje czekać na sygnał, grunt nie działać pod wpływem emocji. 

Jest też opcja powrotu do zastosowania stopu warunkowego, który tak świetnie sprawdził się w przypadku inwestycji w QUE1 jakiś czas temu. Oczywiście wszystko jest w archiwach opisane, a dociekliwi i zainteresowani zapewne odszukają te wpisy.

Czy grozi nam RGR?

Jeszcze nie tak dawno pisałem o tej formacji w kontekście XU100, teraz bardzo podobny układ mamy na kontrakcie terminowym WIG20. Właściwie jutro lub pojutrze wszystko powinno być jasne. Dzisiejsze zamknięcie wypada niemal dokładnie na poziomie lewego ramienia. Oczywiście dziś jeszcze hipotetycznej RGR. Jeśli jutro atak byków będzie kontynuowany, to można będzie uznać negację formacji za fakt dokonany. Ale jeśli dziś wyznaczony został lokalny szczyt to z chwilą przebicia w dół LS sytuacja zmieni się dość drastycznie. Tu znowu odwołam się do indeksu tureckiego, tam mamy potencjalny obraz zagrożenia z jakim lada dzień możemy się zetknąć.

WIG50 - średnioterminowy sygnał

Tygodniowy wykres WIG50 wygląda bardzo ciekawie. Po dość istotnym wzroście mieliśmy korektę, której kształt to flaga albo jak kto woli klin zniżkujący. Według mnie to mniej ważne istotne jest dynamiczne wyjście górą. Podejście po pierwszy ważny opór nastąpiło w 6 tygodni. Jest szansa, że po pokonaniu poziomego oporu wyznaczonego szczytem z 20 czerwca nastąpi kontynuacja impulsu. Jest zatem potencjał wielu tygodni wzrostowych, o ile nie przytrafią się jakieś niespodzianki z otoczenia geopolitycznego.

Odpoczynek, a może głębsza korekta?

   Po sesjach takich jak dzisiejsza wiele osób może zastanawiać się czy przypadkiem nie czas na zamknięcie pozycji. Wzrosty były bardzo widoczne więc kusi chęć realizacji zysków. Moim zdaniem nie czas jednak na to. Po pierwsze w okolicach linii bessy mieliśmy cofnięcie wynikające z konieczności testowania oporu zamienionego na wsparcie. Po drugie wzrost nie może na dłuższą metę odbywać się liniowo do góry. Po trzecie podczas zadyszki głównego indeksu inicjatywę wzrostową przejęły spółki małe i średnie. Możliwe więc, że to tylko chwilowy odpoczynek po którym nastąpi ciąg dalszy rozpoczętego impulsu wzrostowego. Ponadto swoje wybicia długoterminowe po WIG20 i WIG zdają się osiągać WIG50 i WIG250. 

  Niemniej kiedy pojawi się sygnał zweryfikuję obecne stanowisko.

Wybicie potwierdzone, otwarta droga

Scenariusz napisany kilkanaście dni temu został zrealizowany książkowo. Teraz czas na ciąg dalszy. Na wykresie widoczne jest wybicie oraz ruch powrotny z testem nowego wsparcia. Dynamika ruchu wskazuje, że dość szybko możemy znaleźć się u progu kolejnego oporu. Opór ten to szczyt z listopada 2013 kolejna przeszkoda w ciężkiej pracy jaką jest odwracanie trendu. Odległość listopadowego szczytu od  podstawy trójkąta to minimalny zasięg ruchu wynikający z opuszczenia figury w kierunku "północnym". To oznacza, że szczyt ten może być pokonany o wartość jaką stanowi odległość punktu wybicia od tejże podstawy. Co to może oznaczać? Policzmy szybko dolne ograniczenie trójkąta to 2296, a punkt wybicia powstała na poziomie 2443. To daje różnicę 147 punktów. Teoretycznie właśnie o tyle może być pokonany szczyt z listopada (2538). Jeśli więc do wartości szczytu dodamy 147 punktów mamy minimalny zasięg trójkąta na poziomie 2685. Na ten poziom teraz przenoszę swoje oczekiwania.

Konsolidacja trwa

  Jak dotąd mój scenariusz sprawdza się idealnie. Ale teraz przed nami ważne wydarzenia. Cztery razy broniło się wsparcie w tym ostatnio mieliśmy dwa ataki skutkujące podwójnym dnem. Teraz przed nami trzecia próba ataku na opór. 

   Jeśli tę potyczkę wygrają byki, to otworzą sobie drogę na szczyt z 18 listopada 2013. Może wtedy też powstać ładna, książkowa piątka Eliota. Jeśli zaś walkę wygrają niedźwiedzie to czeka nas powrót w rejon wsparcia tak zaciekle ostatnio bronionego. Wiele zależeć będzie od reakcji inwestorów na sygnalizowane dziś 2000 pkt na S&P500. To zarówno dobry pretekst do zwiększenia tempa wzrostu jak również idealne miejsce na wyznaczenie szczytu. Jednym słowem sytuacja klaruje się w układzie 50/50.

W kierunku oporu

  Formacja podwójne dno pozwoliła szybko i skutecznie uporać się z oporem wynikającym z krótkiej linii trendu. Kolejny opór jakim jest zasięg formacji pokrywający się z czerwcowymi szczytami został osiągnięty. W tym miejscu możliwa kilku sesyjna konsolidacja, a w dalszym ciągu możliwy ruch do linii średnioterminowej. Tam dopiero poznamy odpowiedź na pytanie o trwałość obecnego (na razie tylko) odreagowania.Nie muszę chyba wyjaśniać dlaczego ważne będzie trwałe pokonanie tego oporu. 

Podwójne dno na WIG20

    O możliwości powstania formacji już pisałem, dziś tylko opiszę jej skutki i postaram się też wyjaśnić pewną wątpliwość. Dno formacji wypada na poziomie 2315, a linia szyi 2369 daje to zasięg 54 pkt. Zasięg ten odkładamy od poziomu LS (linii szyi). Jak pokazałem na wykresie daje to poziom 2423 a więc powyżej kluczowego 2380, które jest pokonane w cenach zamknięcia. Również krótkoterminowa linia trendu została pokonana stąd wnoszę o możliwości podejścia pod linię trendu średniego.

  

 Zarzucają mi niektórzy czytelnicy małą dokładność. Jest też toczona dyskusja czy analizować wykresy po cieniach czy po korpusach świec. Stąd drugi wykres różniący się od pierwszego sposobem prezentacji. Tu zamiast świec mamy linię. Istnieją w AT formacje świecowe np. młot, wisielec, gwiazda poranna, gwiazda wieczorna, harami. Istnieją formacje liniowe np. podwójny szczyt, podwójne dno RGR, oRGR. Otóż formacje liniowe rozpatrujemy na wykresach liniowych (ceny zamknięcia czyli po korpusach), zaś formacje świecowe nie mają takiego dylematu. Tam i korpus i cień ma swoje istotne znaczenie. Często zaś pokazujemy formacje liniowe na wykresie świecowym. Uważam na tej podstawie, że zaznaczanie formacji liniowej po cieniach jest błędne. Sam zawsze nanoszę na wykres liniowy ale pokazuję na świecowym i to może dawać pozory niechlujstwa.

Miło, że czekają

QUE2 to fundusz bazujący na kontrakcie terminowym dlatego teraz częściej będę mu się przyglądał. Jak na razie cieszy pobliski opór przy majowych dołkach oraz to, że po zaznaczeniu zmiany kierunku pod wspomnianym oporem mamy jeszcze jakieś zatrzymanie. Wiadomo ile ten fundusz może zarobić w ciągu jednej sesji i szkoda byłoby kupować go po cenie 10% droższej. Jeszcze jutro przydałby się dzień stagnacji. 

Drugi wykres, który będę obserwował to WIG50 czyli nasze "średniaki" to bowiem baza dla funduszu CU1, który wraz z QUE2 po jutrzejszych wycenach znajdzie się w portfelu. I tu sytuacja dziś jest dla nas korzystna. Cena nie poszła od razu gwałtownie w górę wiec  nadal jest szansa na relatywnie tani zakup.

U nas RGR, czekamy na konsekwencje.

Na naszym rynku wyłamana dziś została LS lokalnej RGR. Jej minimalny zasięg stanowi zagrożenie wyłamania linii trendu. Na rysunku zaznaczyłem dwie według dwóch różnych szkół. Ta wyższa wyznaczona jest według wykresu liniowego (po cenach zamknięcia). Druga to częściej stosowana przez większość po korpusach świec. W tym wypadku większość może mieć rację bo to większość decyduje ostatecznie o kierunku ruchu. Często takie lokalne formacje stają się początkiem większego ruchu, jako te kamyczki zaczynające lawinę.